Zondagavond lig ik uitgeteld, plat op de bank en het motorgebulder van een lange snelwegrit verstomt langzaam in mijn oren. Koud bier verfrist mijn kop en ineens realiseer ik me dat het alweer voorbij is: één van de mooiste weekeinden die ik per jaar heb... de MMvG motor tourrit.

Nadat we elkaar volgens traditie hadden begroet hoog boven Maastricht op de Pietersberg, vertrokken we vrijdag de 20e mei in een sfeertje alsof we elkaar vorige week nog hadden gezien, maar het was toch echt een jaar geleden!
De 30 deelnemende motoren opgedeeld in 4 groepen, al naargelang gashandel ge(mis)bruik van de motorist.
"Da's toch niks bijzonders", zal de lezer zeggen...
Oké... is ook niks bijzonders, ware het niet dat één opmerkelijk feit deze motorrijders bindt: ze hebben allen hun A-rijbewijs (weer) behaald bij het MMvG project in Assen.

Co 1b1 heeft er al eerder aandacht aan besteedt: De MMvG adviseert en helpt gehandicapten om aan hun A-papiertje te komen en de samenwerkende CBR neemt de rijtest af.
Dit jaar is een jubileumjaar want de MMvG bestaat 10 jaar; handelde 1000 aanvragen om informatie af en telde 250 geslaagde rijvaardigheids proeven voor het rijbewijs.
Ik weet... allemaal minder belangrijk als je een gezond werkend lijf bezit (koester het!), maar zo gauw je wat gaat mankeren waardoor je in motorrijden beperkt wordt.... dan ben je hartstikke blij met de mogelijkheden die de MMvG biedt!
Ikzelf ben -zoals je weet- op de motor door een tegenligger in een koekblik op mijn weghelft, o.a. mijn linker onderbeen kwijtgeraakt. Al genezend en revaliderend besef je, dat je buiten een aantal andere stappen terug, ook geen motor meer kan rijden: je rijbewijs is niet eens meer geldig! De MMvg heeft me weer geholpen en opgeleid om terug op de fiets te stappen... één van de mooiste verworvenheden van na mijn ongeluk!

De groepen "Protheseridders" sturen de Belgische Ardennen in en langzaam worden de bochten scherper en begint het klimmen en afdalen.
Het weer is prachtig, niet te koud; niet te warm en ook belangrijk: droog.
Onderweg wordt regelmatig gestopt en met de complete groep bij elkaar is de stemming opperbest!
Oude bekenden praten bij en nieuwkomers haken zonder problemen in.
Urenlang bochtengenot slijpt de stuurtechniek weer bij en het tempo wordt geleidelijk aan hoger naarmate we dieper het berggebied in rijden. Rond 6 uur in de avond komen we bij een gezellig Duits hotel waar de motoren nog niet zijn gekilled of de eersten zitten al aan een trotse witschuimende Bitburger.
De gezamenlijke maaltijd loop zoals vanouds weer uit op een vrolijk drinkgelag en pas in de kleine uurtjes verstommen de sterke verhalen en zwelt het gesnurk aan.

Zaterdag sluit "Special Guest" Tjerk de Ruiter zich aan bij de motorgroep.
Tjerk is bijzonder, Tjerk is een fanatiek motorrijdend revalidatiearts (op een TRX) die zich sterk verzet tegen de soms betuttelende collegae die het niet nodig vinden dat een gehandicapte zou moeten gaan motorrijden.
Nou, daar ben je dan lekker mee als je na een ongeval héél wat kwijtraakt, zoals ik, en dan zouden ze je ook het motorrijden nog afpakken.... dikke veter!

De initiator van de MmvG, allround technisch specialist Rob Janssen, heeft regelmatig contact met Tjerk als er een speciale voorziening zoals prothese of orthese nodig is. Deze kan dan ontworpen en gemaakt worden door Wilfred Mijnheer, en de uiteindelijke rijtest kan daarna afgenomen worden door CBR-medewerker Helmut van der Starre.
Al deze vakmensen zijn als deelnemer speciaal aanwezig om in hun vrije tijd te kijken hoe het rijden in de praktijk gaat. En om positief bij te dragen in de gezelligheid en bieromzet uiteraard!

Bakkenist en maatje van Nico: Joost

Die zaterdagochtend kost het enige moeite de luiken weer te openen. Deze tweede dag van de rit begint met een verlegen zonnetje wat eigenlijk nèt niet door wil breken. Gelukkig maar, dat houdt de temperatuur dragelijk en het regent niet, dus niks te mauwen... rijden met die fietsen! Prachtige weggetjes lieten de voorrijders ons sturen. In scherpe haarspelden omhoog en naar beneden. Langs riviertjes, afgronden en donkere wouden. Fraaie vergezichten ontvouwden zich op de hogere vlakten. Het gedonder der motoren word langs steile rotswanden teruggekaatst tot een geweldige uitlaatsymfonie... begeleidt door het af en toe terugklappen met vuurwerk uit de H-D pijpen. Ook de tweede avond ging elke poging tot goed gedrag jammerlijk verloren in drank, gelach en geschreeuw totdat ook de laatsten der harde kern zich gewonnen gaven en aftaaiden naar hun nest.

De rustige groep (echter niet qua db's) vier met Jack voorop