Weer op de Motor..... Keigaaf!
Dan maar iets heel anders: 'n Harley-Davidson.
Als ik weer zou gaan motorrijden, dan alles anders dan vóór het ongeluk! Lag ik te fantaseren in ziekenhuisbedden, zat ik te dromen in mijn rolstoel.
Hard rijden? Ehh neuhhh, niet meer. Voor mezelf, maar ook voor Mieke. Ze had het er moeilijk mee om aan het idee te wennen. Co weer terug op een motorfiets? Liever niet. Maar ik vond dat mij al genoeg was afgepakt door die druiloor die me platreed. Ook nog mijn motorrijden? Mooi niet!
Iets anders: met een onderbeenprothese is het moeilijk je knie te buigen dus moest de voetbediening naar voren gezet worden.
Rustig rijden en lui zitten? Zou ik dan uiteindelijk toch op zo'n verguisd choppermodel kruipen?
OK, goettan, als 't niet anders is. Maar dan wel een karakterfiets, een echt merk, het origineel.... Begon ik niet steeds vaker te denken aan een fiets, waaraan ik vroeger geen reet aan vond: een Harley-Davidson? Hartstikke mooi leek me dat nu!
Niet beginnen met de zwaarste uit het programma: de Sportster leek me wel geschikt.
Wist niet wat voor motor ik nog de baas kon. Niet zozeer rijdend, maar ook stilstaand, of lopend in de schuur kunnen zetten.
Ikke op een Harley-Davidson? Dacht't wel!
Nu ik zelf een jaartje op een Harley Davidson rij, kom ik er achter dat H-D riders een lekker relaxed volk zijn. Geinteresseerd en meelevend, als ze kunnen helpen doen ze dat en ze organiseren maffe en gezellige evenementen.
Geweldig om op de vele Harley dagen rond te lopen en met andere bikers te lullen.
Harley rijden is een andere, een relaxtere manier van motorrijden.
Dat merk je pas als je zelf op z'n twin rondtokkelt.
V-Twin hartslag
Het project Motorrijden voor Gehandicapten in Assen.
(foto: het team van de MMvG te Assen)
Maar eerst rijbewijzen terug. Die zijn niet geldig meer na een amputatie.
Voor de auto fluitje van een cent. Een rondje van tien minuten rijden was voor de CBR examinator genoeg om overtuigd te raken dat ik weer veilig aan het verkeer kon deelnemen. Alleen: wel met een automaat. But who cares... rijdt veel makkelijker ook nog!
Motor was een grotere uitdaging. Eerst een intakegesprek met het CBR bij de MMvG in Assen, de Motor Mobiliteitsgroep voor Gehandicapten.
Rob Janssen, de technische man bouwde een motor om naar hak-teen schakeling en van Theo Koops kreeg ik op deze fiets mijn lessen.
Ze zorgden beiden voor de motivatie en begeleiding. Met enthousiasme sleepten ze me er doorheen.
Viel allemaal niet mee, maar... Co viel wel! Was veel van mijn vaardigheden en stuurmotoriek kwijt, nodig voor bijzondere verrichtingen.
Ook al omdat ik het contact tussen mijn linkerknie en de motor miste.
Verscheidene keren ging ik op mijn plaat bij het pionnetjes laveren.
Maar na een paar maanden lessen en een uur lang aan de tand te zijn gevoeld door het CBR bij de eindtest lukte het me om mijn motorrijbewijs weer terug te krijgen! Blij was ik ook te ontdekken dat ik geen angst-om-te-rijden had overgehouden aan het ongeval.
Kun je volgens mij weinig aan doen, maar betekent wel het eind van het motorrijden.
Niet voor Co, gelukkig!
Bezoek de website van de Motor Mobiliteitsgroep voor Gehandicapten voor meer informatie hoe je ondanks een handicap toch (weer) motor kan rijden, klik hiervoor www.mmvg.nl
Eppie past de Sportster aan.
Mijn oude schietmaat en Harley-Davidson fanaat uit Groningen, Andries Sluiter dacht met me mee. Hij bracht me in contact met Eppie van The Old-Timer H-D Shop in Paterswolde.
Eppie, een relaxte kerel in een kleine, maar gezellige motorzaak, speciaal voor Harley's wilde mij wel helpen.
Mijn problemen en wensen legde ik hem voor. Hij zorgde voor een beauty van een blauwe Sportster XL1200 Custom, paste deze perfect aan voor minder dan een vriendenprijs en sindsdien heb ik weer enige duizenden kilometers weggeploft in Nederland, België en Duitsland.
De schakelpook kreeg een hakpedaal en de voetsteun werd verlengd. Nodig, om mijn been er niet af te laten waaien bij hogere snelheden.
De koppeling werd voorzien van een Power-assist; een apparaatje om de benodigde knijpkracht te verminderen.
Enig afstellen was nodig voor een optimale bediening en ik moet zeggen, dat het in den beginne ook wennen is om een Harley-Davidson te leren begrijpen.....
Met mijn beperkte duimfunctie de stuurschakelaars omzetten heb ik bij de Harley weinig problemen mee. Linker- en rechter richtingaanwijzer zijn gescheiden. Dus makkelijker te bedienen. Alleen moet de koppeling nog wat lichter worden gemaakt in de toekomst. Gaat nog steeds erg zwaar.
Elke keer weer, als ik nu die startknop indruk verschijnt er een grijns op mijn bek van oor-tot-oor. Het is me gelukt, ik rij weer motor!
Elke week -zomerdag, stap ik wel een paar keer op de Sportster en het geweldige gevoel om op de motor te zitten is een van de fijnste ervaringen na het ongeval! Heerlijk om dat fantastische V-twin gevoel en geluid door je lijf te laten vibreren. De vrijheid en onafhankelijkheid te voelen met twee handen aan het brede stuur.
Het is fantastisch om motorritten te maken. Zoals de inmiddels traditionele familie motortour met mijn zwagers Henk (uit de USA) en Lauw door midden-Nederland. Korte ritten met Biker & vriend Rob door Veluwe en Achterhoek.Langere tourritten in het buitenland. Zoals de MMvG Motorrit door de Eifel samen met 30 amputatielotgenoten mei 2003. Op een aparte pagina van deze site in detail beschreven.
Peter met de moto's voor z'n caravan in de Ardennen
|
|
Uitzicht over de Luxemburgse Ardennen.
|
Met vriend Peter langs historische musea en gezellige terrassen in de Ardennen.
Als het aan mij ligt, doen we dat in de toekomst vaak over, mannen.
De Sportster voor een Panther tank in de Ardennen.
Opening van het American Motorcycle Museum te Raalte (Ov).
Op 30 april 2004 werd in Raalte, Overijssel het American Motorcycle Museum geopend.
Het oprichten van dit museum is een initiatief van motorenthousiast en -verzamelaar Max Middelbosch.
Max heeft in de afgelopen jaren een prachtige collectie klassieke Amerikaanse motoren opgebouwd, waaronder modellen van de beroemde merken Harley-Davidson, Indian en Excelsior-Henderson.
Vanaf nu kunnen de liefhebbers van oude motorfietsen zijn verzameling perfect gerestaureerde old-timers bewonderen in een sfeervol opgebouwde tentoonstelling.
Er is ook een eetcafe bij aanwezig waar je uitstekend kan eten en drinken in een gezellige omgeving.
De dag van de opening was het prachtig weer en gezellig druk.
Als je er zelf niet bij bent geweest, kun je met de onderstaande foto's een idee krijgen van de relaxte sfeer en de bike's van de bezoekers.
Het is beslist de moeite waard om zelf eens in Raalte bij Max' Motorcycle Museum te gaan kijken!
Zie de pagina "LINKS" voor informatie over de Website van het Museum.
Motorherberg "Baton Rouge" in België.
Half juni 2004 kon ik het niet laten en ben voor een paar dagen op de Harley naar de Ardennen geknord. Tijd voor effe d'r uit.
Overnachten in de Ardennen is geen probleem: zoek je een gezellig onderkomen om van daaruit per motorfiets Ardennen en Eifel te ontdekken, check dan in bij motorrijdersherberg "Baton Rouge" in Vielsalm, België (zie de pagina Links).
In 2003 zijn Ben en Hetty van Reek daar een heel gezellig hotel begonnen voor (alleen maar) motorrijders. Waar Hetty zeer creatief kookt als een drie sterren kok en samen met Ben en "stoere" hond Jesse voor een hartstikke relaxte en gastvrije sfeer zorgt.
De herberg is nog gedeeltelijk in de afsluitende verbouwfase maar er wordt hard gewerk om alles toppie in orde te krijgen. Je kunt er in ieder geval als eenzame motorrijder, maar ook met groepen prima eten en slapen in hartje Belgische Ardennen. Hou "Baton Rouge" in de gaten!
Je motor wordt veilig gestald in de grote garage van motorherberg "Baton Rouge" aan de weg Vielsalm-Trois Ponts. |
|
Maakt helemaal niet uit: avondeten, een fles bier daarna of 's morgens het ontbijt; in de "huiskamer" is het altijd gesellie.
|
Harley-Davidson dag HOG Limburg, mei 2005.
Via de projectgroep Motor Mobiliteit voor Gehandicapten te Assen kunnen geamputeerden of op andere wijze gehandicapten geholpen worden weer terug de weg op te kunnen met een motorvoertuig: motorfiets, trike of auto.
Zie de link: www.mmvg.nl
Om het goede werk van de MMvG te promoten is de Stichting Mobiliteit voor Gehandicapten opgericht die belangeloos de mogelijkheden van "mobiliteit met een beperking" onder de aandacht brengt.
Bij motorevenementen van enige naam is de SMvG aanwezig met een stand, enthousiaste medewerkers en materiaal, informatiebrochures etc. en niet te vergeten: aangepaste motoren en de kanariegele trike van Henk de Wit!
Erik Paskamp (check zijn site: www.terugschakelen.nl), zelf rechts onderarm-geamputeerd en rijdend met een speciale prothese en volledig linkse bediening aan het stuur, gaat na het opnieuw behalen van zijn motorrijbewijs op zijn Harley-Davidson Heritage Classic regelmatig motorbeurzen en bijeenkomsten af om met zijn inspirerende en overtuigende voordrachten de mogelijkheden van motorrijden voor gehandicapten bekendheid te geven.
Zat mooie H-D's daar bij HOG-dag Limburg |
Erik, druk met uitleg over motorrijden met 'n beperking |
Zondag 1 mei zijn Erik, Maurice en ik op onze H-D's naar de Harley-dag van HOG-Chapter Limburg, gehouden in Snoworld bij Landgraaf gereden om in het kader van ontwikkelingswerkzaamheden de zuiderlingen "The Art of Motorcycle Handling for Handicapped" te demonstreren.
Vroeg opstaan en een takkeneind rijden maar het was bere-gezellig en we hadden mooi weer!
De belangstelling was minder dan we gehoopt hadden, maar er zijn toch weer een aantal mensen overtuigd geraakt, dat je als prothesedrager aan arm of been niet achter de geraniums hoeft te blijven zitten. Gewoon weer op die donderfiets stappen en gassen... net als vroegâh pappa: "Get your motor runnin', head her on the highway!"
Was toch een geslaagde dag met een vriendelijke ontvangst van de gastvrije HOG Chapter Limburg, alleen jammer dat Erik en Maurice vanwege motorpech een beetje laat thuiswaren; 't sijn en blijve Hârglies gelukkig, hoewel... soms: #@%$$"*#"@"!!!
Effe napraten met de organisatie van HOG Chapter Limburg |
Erik en Maurice: lekkuh biertjuh |
Na 4 gelukkige Sportster jaren tijd voor... een H-D Big Twin Dyna!
Na mijn amputatie wilde ik in elk geval een motor die ik kom hanteren met mijn prothese aan... en ik wilde een Harley Davidson.
Dan is de meest logische keus om het lichtste model te nemen: de Sportster, maar dan wel met een schakellui blok van 1200 cc.
Naarmate ik meer ervaring kreeg en de Sportster goed onder controle had, gingen mijn gedachten stiekum uit naar de volgende uitdaging: een zwaarder model Harley met een Big Twin motor.
Na talloze keren motoren gepast te hebben, deed het Dyna Street Bob model mij de broek het meest bollen: mat-zwart gespoten, het motorblok in het zwart, grote tank, solo-seat en lekker laag om makkelijk bij de grond te kunnen. Proefrijden gaat moeilijk omdat er geen demo-fietsen met aanpassingen zijn, dus dan moest ik de gok maar wagen.
Bij H-D Dealer Motor Saloon in Amersfoort hadden ze een 2007 inruiler staan en er werd een redelijk bedrag voor de Sportster teruggegeven.
Oke, doen maar... en met smart in het hart liet ik mijn trouwe blauwe Sportster achter, waar ik mijn eerste eigen motormomenten meemaakte met kunstpoot en ruim 20.000 probleemloze kilometers mee reed... ik moest even bitter wenen...
tijd voor een nieuwe fiets: H-D Dyna Street Bob |
happy dreams... |
Begin april wastie klaar. Voorzien van foreward control en open pijpen. Henk van Motor Saloon had voor een perfecte aanpassing van de schakelpedaal gezorgd. Zonder extra kosten: service van Motor Saloon... harstikke dank je wel: toffe zaak om zo rekening te houden met de extra kosten voor aanpassing.
De Dyna Street Bob model FXDBI model 2007 heeft een twee cilinder V-twin motorblok met 1584 cc inhoud, dubbele onderliggende nokkenas en stoterstangen, brandstof inspuiting en 6 versnellingen, drooggewicht: 300 kilogram... oeps; zie voor meer gegevens: H-D Dyna Street Bob
Er is aanmerkelijk meer vermogen en trekkracht aan boord dan bij de Sportster, het gewicht is behoorlijk hoger en de wielbasis langer.
Ik verwachtte dus een soepeler motor met minder noodzaak tot schakelen, maar wel moeilijker te manouevreren met slechts 1 krachtig been.
Daarom ben ik blij dat de Street Bob erg laag is.
de 1b1 op de Bob tijdens de 10 MMvG tourrit in de Eifel (plaatje: Persbureau Jacques Cerfontaine)
Na anderhalve maand sturen en 3000 km achter de rug ben ik blij dat ik de beslissing heb genomen om de Sportster de verruilen voor deze Street Bob.
Hij is een stuk zwaarder en ik moet voorzichtig de motor op de plek verplaatsen, draaien en achteruit duwen.
Maar als hij eenmaal rijdt istie zooo lekker...
De 2-cylinder symfonie uit de SE pijpen, het stampen van het blok, de trekkracht bij het optrekken, het soepele sturen rechtuit en door de bochten... geweldige ervaring!
Tijdens de motortour met de Protheseridders door de Eifel hebben we 3 dagen lang allerlei soorten bochten gedraaid en hellingen op- en afgereden. Haarspeldjes en korte draaien, ik begon er aan te wennen en ik had na die 3 dagen het gevoel van de Sportster weer helemaal terug.
Ik ga veel kilometers maken dit jaar en ik verheug me er nu al op om de Street Bob de sporen te geven tijdens de komende zomerdagen!
de Bob bij MAG actie voor motorvriendelijke vangrail
|
de H-D Street Bob bij de Moezel
|
nieuwe kunstpoot met Harley-Davidson opdruk, flesopener en Multi-tool
Sturen in Sauerland en Eifel
Biken op de nieuwe H-D Street Bob is ongelofelijk verslavend. Juli 2007 had ik de fiets net 3 maanden en er al zo'n 6500 km's op de teller erbij getikt.
Dat kwam zo: Mieke heeft de moed en het plezier weer gevonden om op de motor te stappen.
Na mijn ongeluk in 2001, waarbij haar eigen trots, haar Honda Nighthawk ontplofte, zag ze het rijden op de motor helemaal niet meer zitten.
Achterop nog wel, maar daar was mijn Sportster minder geschikt voor.
Begin 2007 kon ze de Yamaha 535 Virago van zwager Lauw overnemen.
Een mooie, goed onderhouden motorfiets. Licht model, prettig hanteerbaar en vriendelijk karakter... beetje zoals Mieke zelf is eigenlijk.
Aanvankelijk onwennig sturend, maar na een paar lessen van Gerard van Veluwe ging het motorrijden veel soepeler.
vrnl Mieke, Bianca, Co met Apfelstudel mit Eis und Zahne in Winterberg |
vlnr H-D, Virago, Virago: en de motormeiden kleden zich aan (of uit) |
Half juni hebben we de eerste motortocht gemaakt met ook een heropstappend vriendin van ons, Bianca: op een Virago maar dan 'n 700.
Drie motorrijders op een chopper dus: alledrie anders maar met hetzelfde plezier in motorrijden.
We begonnen een wat makkelijker route door het Duitse Sauerland: in 2 dagen uit en thuis.
Het weer was wisselvallig. Bedoel: alles trok aan ons voorbij. Zonneschijn, regen, onweer met windstoten. Maar voor de rest reden we een machtig mooie toer door heuvelachtig landschap, afgewisseld met mooie stadjes en sprookjesachtige wouden.
Alleen de heen- en terugrit was vermoeiend met ruim 200 km's snelweg.
Daarom besloten we het met zijn drieën half juli nog eens over te doen, maar dan in 3 dagen en naar de Eifel, ook in Duitsland.
Mooie routes heen en terug, met in de tussenliggende dag de kleinere stuurweggetjes ontdekken in het Eifelse land. Tenslotte was ik er al een aantal keren geweest, waaronder de 5 MMvG tourtochten. Wist dus een beetje de kleinere en mooiere weggetjes te vinden.
Als pleisterplaats kozen we Rick's Gastenzimmer te Cochem, een sfeervol stadje aan de Moezel met veel vertier en winkeltjes. Ook leuk voor de twee meiden.
Rick's Gastenzimmer is drie jaar geleden begonnen door een sympathiek en gezellig Nederlands stel: Rick en Mijke. Ze hebben speciaal voor motoristen een hotel opgezet in een oude wijnmakerij op een steenworp afstand van het centrum. Voor meer info, klik: www.gastezimmer-cochem.de
De motoren staan op een afgesloten terrein, het bier is koud, ontbijt uitgebreid en de sfeer super-gastvrij.
Rick geeft goeie ideeën om een mooie tocht door de Eifel te kunnen plannen, de beschrijvingen liggen klaar.
Cochem aan de Moezel |
tussenstop voor 'n peukie en een plassie |
Nou, daarvan maakten we dankbaar gebruik ook. We hebben geweldig gestuurd en de twee meiden slingerden zich kranig door lastige haarspeld bochten omhoog en omlaag.
Tegen het eind van de dag was de stuurtechniek er stukken beter ingeslepen.
Het weer was geweldig, we hebben heerlijk gegeten (en gedronken) en genoten van Rick's verhalen. Soms zei Mijke ook nog wel wat trouwens.
Na weer een vorstelijk Rick-ontbijt de derde dag reden we een prachtige tocht terug en met nog 'ns 1200 km's meer op de tellers kwamen we laat en vermoeid thuis met pijnlijke poepertjes, van een heerlijk stuur-weekeind.
Schnitzeltje... misschien tikkie te groot voor Bianca? |
doen: lang weekeind Eifel bij Rick en Mijke te Cochem |
altijd weer leuk:
Van de volgende motorevenementen is een verslag gemaakt. Lezen? Maak hieronder een keuze.
- De Motorrit voor gehandicapten scoutinggroep St.Joris, 26 april 2003: klik hier.
- De 6e MMvG Motortourrit door Ardennen en Eifel, 16 t/m 18 mei 2003: klik hier.
- De opening van het American Motorcycle Museum te Raalte 30 april 2004: klik hier
- De 7e MMvG Motortourrit door Ardennen en Eifel, 14 t/m 16 mei 2004: klik hier.
- De 8e MMvG Motortourrit door Ardennen en Eifel, 20 t/m 22 mei 2005: klik hier.
- De 9e MMvG Motortourrit door Ardennen en Eifel, 12 t/m 14 mei 2006: klik hier.
- De 10e MMvG Motortourrit door de Eifel, 11 t/m 23 mei 2007: klik hier.